Ang Ama Pagsusuri Simula Gitna Wakas Tauhan Tunggalian

Ang kwentong "Ang Ama" ay isang klasikong akda na sumasalamin sa mga realidad ng buhay, lalo na sa mga pamilyang humaharap sa kahirapan at pagsubok. Sa pamamagitan ng masusing pagsusuri sa iba't ibang elemento ng kwento—simula, gitna, wakas, tauhan, tunggalian, kakalasan, tagpuan, kasukdulan, wakas, at suliranin—mas mauunawaan natin ang lalim ng mensahe at aral na nais iparating ng may-akda. Ang artikulong ito ay naglalayong suriin ang mga aspetong ito ng kwento upang magbigay ng malalim na pag-unawa sa kwento at mga temang tinatalakay nito.

Simula

Ang simula ng kwento ay naglalarawan ng pang-araw-araw na buhay ng isang pamilyang Pilipino na naghihirap sa probinsya. Ipinakikilala ang pangunahing tauhan, ang ama, bilang isang masipag na manggagawa na nagsusumikap upang maitaguyod ang kanyang pamilya. Ang kanyang asawa at mga anak ay inilalarawan din sa simula, na nagbibigay ng ideya sa mambabasa tungkol sa kanilang mga personalidad at papel sa pamilya. Dito pa lamang, makikita na ang pangunahing suliranin na kanilang kinakaharap: ang kahirapan. Ang mga unang bahagi ng kwento ay nagpapakita ng kanilang simpleng buhay, ang kanilang mga pag-asa, at mga pangarap. Sa pamamagitan ng mga paglalarawan ng kanilang tahanan, ang kanilang mga gawain, at ang kanilang mga pag-uusap, nabubuo ang isang larawan ng kanilang mundo. Ang simula ay kritikal sa pagtatakda ng tono at konteksto ng kwento. Ito ang pundasyon kung saan itinatayo ang mga susunod na pangyayari at mga tunggalian. Ang pagpapakilala sa mga tauhan at ang kanilang kalagayan sa buhay ay nagbibigay sa mambabasa ng pagkakataong makiramay at maunawaan ang kanilang mga paghihirap. Sa simula, ipinapakita rin ang pagmamahalan at pagkakaisa ng pamilya sa kabila ng kanilang mga problema. Ang ama ay inilalarawan bilang isang taong handang gawin ang lahat para sa kanyang pamilya, habang ang ina ay isang mapagmahal at maunawaing asawa. Ang kanilang mga anak ay inilalarawan bilang masunurin at mapagmahal din sa kanilang mga magulang. Ang mga elementong ito ay nagbibigay ng pag-asa sa mambabasa, ngunit nagpapahiwatig din ng posibilidad ng mga pagsubok na darating. Sa kabuuan, ang simula ng kwento ay mahalaga sa pagtatakda ng mga inaasahan ng mambabasa at sa paghahanda sa kanila para sa mga susunod na pangyayari. Ito ay isang pagpapakilala sa isang pamilyang Pilipino na kumakaharap sa mga hamon ng buhay, ngunit nananatiling matatag sa kanilang pagmamahalan at pagkakaisa. Ang pagkaunawa sa simula ay susi sa lubos na pag-unawa sa mensahe ng kwento.

Gitna

Sa gitna ng kwento, lumilitaw ang mga pangunahing tunggalian at pagsubok na kinakaharap ng pamilya. Ang kahirapan ay nagiging mas matindi, at ang ama ay napipilitang magtrabaho nang mas mahirap upang matugunan ang kanilang mga pangangailangan. Dito rin lumilitaw ang mga personal na problema ng bawat miyembro ng pamilya. Ang isa sa mga anak ay nagkakasakit, at ang kawalan ng sapat na pera para sa pagpapagamot ay nagiging isang malaking problema. Ang relasyon sa pagitan ng ama at ina ay nagkakaroon din ng mga pagsubok, dahil sa kanilang mga alalahanin at stress. Ang gitna ng kwento ay puno ng mga pagsubok at hamon na sumusubok sa katatagan ng pamilya. Ang mga tunggalian ay hindi lamang panlabas, tulad ng kahirapan, kundi pati na rin panloob, tulad ng mga personal na pagdududa at mga alitan sa loob ng pamilya. Ang ama, na siyang haligi ng tahanan, ay nakararanas ng matinding pressure upang mapanatili ang kanyang pamilya. Ang kanyang mga pagpupunyagi at sakripisyo ay nagiging mas halata, ngunit kasabay nito, ang kanyang mga limitasyon ay lumilitaw din. Ang ina, sa kabilang banda, ay nagpapakita ng kanyang katatagan at determinasyon sa pagsuporta sa kanyang asawa at mga anak. Ang kanyang pagmamahal at pag-aalaga ay nagiging sandigan ng pamilya sa panahon ng pagsubok. Ang mga anak ay nagpapakita rin ng kanilang pagkakaunawaan at pagtutulungan sa isa't isa, na nagpapagaan sa bigat ng mga problema. Ang gitna ng kwento ay nagpapakita ng realidad ng buhay na maraming pamilyang Pilipino ang nakararanas. Ito ay isang paglalarawan ng mga paghihirap, mga sakripisyo, at mga pagsubok na kailangang harapin upang mapanatili ang pagkakaisa at pagmamahalan sa pamilya. Sa kabila ng mga problema, ang gitna ng kwento ay nagpapakita rin ng pag-asa at determinasyon na malampasan ang mga ito. Ito ay isang paalala na sa pamamagitan ng pagtutulungan, pagmamahalan, at pananampalataya, ang mga pagsubok ay maaaring maging pagkakataon upang mas maging matatag at matapang. Ang mga pangyayari sa gitna ng kwento ay mahalaga sa pagbuo ng kasukdulan at sa pagbibigay ng aral sa mga mambabasa. Ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng pamilya sa gitna ng mga pagsubok at kung paano ang pagmamahalan ay maaaring maging susi sa pagtagumpay.

Wakas

Ang wakas ng kwento ay nagpapakita ng resolusyon ng mga tunggalian at suliranin na kinaharap ng pamilya. Ang sakit ng anak ay maaaring gumaling, o maaaring may iba pang pangyayari na nagdulot ng pagbabago sa buhay ng pamilya. Ang wakas ay maaaring masaya, malungkot, o realistiko, depende sa intensyon ng may-akda. Mahalaga ang wakas sa pagbibigay ng aral at mensahe sa mga mambabasa. Ang wakas ng kwento ay ang pinakamahalagang bahagi dahil dito nabibigyang linaw ang lahat ng mga kaganapan at dito rin nakasalalay ang pangmatagalang epekto ng kwento sa mambabasa. Sa wakas, malalaman kung ang mga pagsusumikap at sakripisyo ng mga tauhan ay nagbunga ng maganda o kung sila ay nabigo sa kanilang mga layunin. Ang wakas ay maaaring magpakita ng isang masayang pagtatapos, kung saan ang mga problema ay nalutas at ang pamilya ay nagtagumpay. Ito ay maaaring magbigay ng inspirasyon at pag-asa sa mga mambabasa, na nagpapakita na ang pagtitiyaga at pagmamahalan ay maaaring magbunga ng magandang resulta. Gayunpaman, ang wakas ay maaari ring malungkot, kung saan ang mga problema ay hindi nalutas o ang pamilya ay nakaranas ng mas malaking pagsubok. Ito ay maaaring magbigay ng realistikong pagtingin sa buhay, na nagpapakita na hindi lahat ng bagay ay nagtatapos nang masaya, ngunit mahalaga pa rin ang pagharap sa mga pagsubok nang may tapang at dignidad. Ang wakas ay maaari ring maging bukas, kung saan hindi lahat ng tanong ay nasagot at ang mga mambabasa ay inaasahang mag-isip at bumuo ng kanilang sariling konklusyon. Ito ay maaaring maging epektibo sa pagpukaw ng interes at pag-iisip ng mga mambabasa, na nagbibigay sa kanila ng kalayaang bigyang-kahulugan ang kwento sa kanilang sariling paraan. Sa kabuuan, ang wakas ng kwento ay mahalaga sa pagbibigay ng mensahe at aral sa mga mambabasa. Ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng pagharap sa mga pagsubok, ang kahalagahan ng pamilya, at ang kapangyarihan ng pagmamahalan. Ang wakas ay nagbibigay ng pangmatagalang epekto sa mambabasa, na nag-iiwan ng marka sa kanilang puso at isipan. Ang pagkaunawa sa wakas ay susi sa lubos na pag-unawa sa kwento at sa mga aral na nais nitong iparating.

Tauhan

Ang mga tauhan sa kwento ay kumakatawan sa iba't ibang uri ng tao sa lipunan. Ang ama ay maaaring sumisimbolo sa mga magulang na nagsusumikap para sa kanilang pamilya, habang ang ina ay maaaring kumatawan sa mga asawang matatag at mapagmahal. Ang mga anak ay maaaring sumalamin sa mga kabataan na may mga pangarap at pag-asa. Ang pag-unawa sa mga motibasyon at personalidad ng mga tauhan ay mahalaga sa pag-unawa sa kwento. Ang mga tauhan sa kwento ay ang mga pangunahing elemento na nagbibigay buhay sa kwento. Sila ang mga indibidwal na kumikilos, nag-iisip, at nakararanas ng mga pangyayari sa kwento. Ang kanilang mga katangian, personalidad, at papel sa kwento ay nagbibigay ng lalim at kahulugan sa kwento. Ang pangunahing tauhan ay ang sentro ng kwento. Karaniwan, ang kwento ay umiikot sa kanyang mga karanasan, pagsubok, at paglalakbay. Ang katangian ng pangunahing tauhan ay maaaring magbago sa paglipas ng kwento, depende sa mga pangyayari at mga aral na kanyang natutunan. Ang mga suportang tauhan ay mga tauhan na nakakatulong sa pagbuo ng kwento at sa paglalarawan ng pangunahing tauhan. Sila ay maaaring kaibigan, pamilya, o kahit mga kaaway ng pangunahing tauhan. Ang kanilang mga relasyon sa pangunahing tauhan ay nagbibigay ng konteksto at lalim sa kwento. Ang pag-unawa sa mga tauhan ay susi sa pag-unawa sa kwento. Ang kanilang mga motibasyon, mga layunin, at mga pananaw ay nagbibigay ng kahulugan sa kanilang mga aksyon at desisyon. Ang mga tauhan ay maaaring maging kumplikado at multifaceted, na may mga kahinaan at kalakasan. Ang kanilang mga personalidad ay maaaring maimpluwensyahan ng kanilang mga karanasan, kanilang mga relasyon, at kanilang kapaligiran. Ang pag-aaral sa mga tauhan ay nagbibigay sa mambabasa ng pagkakataong makiramay, maunawaan, at magkaroon ng koneksyon sa kanila. Ang mga tauhan ay hindi lamang mga imbento ng manunulat, sila ay kumakatawan sa mga tunay na tao sa lipunan. Ang kanilang mga karanasan at pagsubok ay maaaring sumalamin sa mga karanasan at pagsubok ng mga mambabasa. Sa pamamagitan ng pag-unawa sa mga tauhan, ang mga mambabasa ay maaaring matuto tungkol sa kanilang sarili, tungkol sa iba, at tungkol sa mundo sa kanilang paligid. Sa kabuuan, ang mga tauhan ay ang puso ng kwento. Sila ang nagbibigay ng buhay at kahulugan sa mga pangyayari. Ang masusing pag-aaral sa mga tauhan ay nagbibigay ng mas malalim na pag-unawa sa kwento at sa mga aral na nais nitong iparating.

Tunggalian

Ang tunggalian ay ang pangunahing problema o labanan sa kwento. Ito ay maaaring panloob, tulad ng laban ng isang tauhan sa kanyang sariling mga damdamin o pag-iisip, o panlabas, tulad ng laban sa pagitan ng mga tauhan o laban sa kalikasan. Ang pagtukoy sa tunggalian ay mahalaga sa pag-unawa sa direksyon ng kwento. Ang tunggalian ay ang pangunahing elemento na nagpapagalaw sa kwento. Ito ang labanan o problema na kinakaharap ng mga tauhan at nagtutulak sa kanila na kumilos at magdesisyon. Ang uri ng tunggalian ay maaaring mag-iba-iba, depende sa kwento at sa mga temang tinatalakay nito. Ang isang uri ng tunggalian ay ang panloob na tunggalian, kung saan ang tauhan ay nakikipaglaban sa kanyang sariling mga damdamin, paniniwala, o pagkatao. Ito ay maaaring isang laban sa pagitan ng tama at mali, o isang laban sa pagitan ng pagnanais at obligasyon. Ang panloob na tunggalian ay nagbibigay ng lalim sa tauhan at nagpapakita ng kanyang pagkatao at moralidad. Ang isa pang uri ng tunggalian ay ang panlabas na tunggalian, kung saan ang tauhan ay nakikipaglaban sa labas ng kanyang sarili. Ito ay maaaring isang laban sa ibang tao, isang laban sa lipunan, o isang laban sa kalikasan. Ang panlabas na tunggalian ay nagpapakita ng mga hamon at pagsubok na kinakaharap ng tauhan at nagpapakita ng kanyang kakayahan na harapin ang mga ito. Ang tunggalian sa pagitan ng tao at tao ay isang uri ng panlabas na tunggalian, kung saan ang tauhan ay nakikipaglaban sa ibang tauhan. Ito ay maaaring isang laban sa pagitan ng mga kaaway, isang laban sa pagitan ng magkaibigan, o isang laban sa pagitan ng mga miyembro ng pamilya. Ang tunggalian sa pagitan ng tao at tao ay nagpapakita ng mga relasyon at dinamika sa pagitan ng mga tauhan. Ang tunggalian sa pagitan ng tao at lipunan ay isang uri ng panlabas na tunggalian, kung saan ang tauhan ay nakikipaglaban sa mga panuntunan, kaugalian, o sistema ng lipunan. Ito ay maaaring isang laban para sa katarungan, isang laban para sa pagbabago, o isang laban para sa kalayaan. Ang tunggalian sa pagitan ng tao at lipunan ay nagpapakita ng mga isyu at problema sa lipunan at nagpapakita ng kakayahan ng tauhan na labanan ang mga ito. Ang tunggalian sa pagitan ng tao at kalikasan ay isang uri ng panlabas na tunggalian, kung saan ang tauhan ay nakikipaglaban sa mga elemento ng kalikasan, tulad ng bagyo, baha, o gutom. Ito ay maaaring isang laban para sa kaligtasan, isang laban para sa pag-asa, o isang laban para sa pag-unlad. Ang tunggalian sa pagitan ng tao at kalikasan ay nagpapakita ng kapangyarihan ng kalikasan at nagpapakita ng kakayahan ng tauhan na makibagay at mabuhay. Sa kabuuan, ang tunggalian ay ang puso ng kwento. Ito ang nagbibigay ng intriga at tensyon sa kwento. Ang masusing pag-unawa sa tunggalian ay nagbibigay ng mas malalim na pag-unawa sa kwento at sa mga aral na nais nitong iparating.

Kakalasan

Ang kakalasan ay ang bahagi ng kwento kung saan ang tunggalian ay pababa o lumiliit. Ito ang sandali pagkatapos ng kasukdulan, kung saan ang mga pangyayari ay nagsisimulang magbigay ng linaw at ang mga problema ay nagsisimulang malutas. Ang kakalasan ay naghahanda sa mambabasa para sa wakas ng kwento. Ang kakalasan ay ang bahagi ng kwento na sumusunod sa kasukdulan. Ito ang sandali kung saan ang tensyon sa kwento ay nagsisimulang bumaba at ang mga problema ay nagsisimulang malutas. Sa kakalasan, ang mga aksyon at desisyon ng mga tauhan ay nagbubunga ng mga resulta, at ang kwento ay nagsisimulang magtungo sa wakas. Ang kakalasan ay maaaring maging maikli o mahaba, depende sa kwento at sa bilis ng paglutas ng mga problema. Sa kakalasan, ang mga tauhan ay maaaring magsimulang magbago o matuto mula sa kanilang mga karanasan. Ang kanilang mga relasyon ay maaaring lumalim o masira, depende sa mga pangyayari. Ang kapaligiran sa kwento ay maaaring magbago, na nagpapakita ng epekto ng mga pangyayari sa mga tauhan at sa kanilang mundo. Ang kakalasan ay mahalaga sa pagbibigay ng linaw sa mga pangyayari sa kwento. Ito ay nagpapakita kung paano ang mga aksyon at desisyon ng mga tauhan ay nakakaapekto sa kanilang kinabukasan. Ang kakalasan ay nagbibigay rin ng pagkakataon sa mga mambabasa na makapagpahinga pagkatapos ng matinding tensyon ng kasukdulan. Ito ay nagbibigay sa kanila ng sandali upang pag-isipan ang mga pangyayari at upang maghanda para sa wakas ng kwento. Sa kakalasan, ang tema ng kwento ay maaaring maging mas malinaw. Ang mga aral na nais iparating ng manunulat ay maaaring maging mas halata. Ang kakalasan ay nagbibigay sa mga mambabasa ng pagkakataon na maintindihan ang mensahe ng kwento at upang maiuwi ito sa kanilang mga puso. Sa kabuuan, ang kakalasan ay isang mahalagang bahagi ng kwento. Ito ang nagbibigay ng transisyon mula sa kasukdulan patungo sa wakas. Ang masusing pag-unawa sa kakalasan ay nagbibigay ng mas malalim na pag-unawa sa kwento at sa mga aral na nais nitong iparating.

Tagpuan

Ang tagpuan ay tumutukoy sa lugar at panahon kung saan naganap ang kwento. Ang tagpuan ay maaaring makaimpluwensya sa mga tauhan at pangyayari sa kwento. Halimbawa, ang isang kwento na naganap sa isang mahirap na probinsya ay maaaring magpakita ng mga suliranin sa kahirapan at kawalan ng oportunidad. Ang isang kwento na naganap sa isang mayamang siyudad ay maaaring magpakita ng mga suliranin sa materyalismo at kompetisyon. Ang tagpuan ay ang lugar at panahon kung saan nagaganap ang kwento. Ito ay mahalaga sa pagtatakda ng tono at konteksto ng kwento. Ang tagpuan ay maaaring maging partikular at detalyado, o ito ay maaaring maging pangkalahatan at malawak, depende sa layunin ng manunulat. Ang lugar ay tumutukoy sa pisikal na setting ng kwento. Ito ay maaaring isang tahanan, isang paaralan, isang siyudad, o isang bansa. Ang lugar ay maaaring magkaroon ng malaking epekto sa mga tauhan at sa mga pangyayari sa kwento. Ang isang kwento na nagaganap sa isang mahirap na lugar ay maaaring magkaroon ng iba't ibang tema at tunggalian kaysa sa isang kwento na nagaganap sa isang mayamang lugar. Ang panahon ay tumutukoy sa oras kung kailan nagaganap ang kwento. Ito ay maaaring isang partikular na araw, isang buwan, isang taon, o isang panahon. Ang panahon ay maaaring magkaroon ng epekto sa mga tauhan at sa mga pangyayari sa kwento. Ang isang kwento na nagaganap sa isang nakaraan ay maaaring magkaroon ng iba't ibang mga kaugalian at teknolohiya kaysa sa isang kwento na nagaganap sa kasalukuyan o sa hinaharap. Ang atmospera ay ang damdamin o tono na nililikha ng tagpuan. Ang atmospera ay maaaring masaya, malungkot, misteryoso, o nakakatakot. Ang atmospera ay maaaring magkaroon ng epekto sa mga mambabasa at sa kanilang pag-unawa sa kwento. Ang tagpuan ay hindi lamang isang background sa kwento. Ito ay isang aktibong elemento na nag-aambag sa kahulugan at tema ng kwento. Ang masusing paglalarawan sa tagpuan ay maaaring magbigay buhay sa kwento at maaaring makatulong sa mga mambabasa na makaramdam na sila ay bahagi ng kwento. Sa kabuuan, ang tagpuan ay isang mahalagang elemento ng kwento. Ito ang lugar at panahon kung saan nagaganap ang mga pangyayari. Ang masusing pag-unawa sa tagpuan ay nagbibigay ng mas malalim na pag-unawa sa kwento at sa mga aral na nais nitong iparating.

Kasukdulan

Ang kasukdulan ay ang pinakamataas na punto ng tensyon sa kwento. Ito ang sandali kung saan ang tunggalian ay pinakamalala at ang kinabukasan ng mga tauhan ay nakasalalay. Ang kasukdulan ay ang pivotal moment sa kwento. Ang kasukdulan ay ang pinakamahalagang bahagi ng kwento. Ito ang sandali kung saan ang tensyon ay pinakamataas at ang kinabukasan ng mga tauhan ay nakasalalay. Ang kasukdulan ay kadalasang nagaganap sa gitna ng kwento, ngunit maaari rin itong maganap sa simula o sa wakas. Sa kasukdulan, ang mga tauhan ay nahaharap sa kanilang pinakamalaking hamon. Sila ay napipilitan na gumawa ng mga mahirap na desisyon at harapin ang kanilang mga kinatatakutan. Ang kinalabasan ng kasukdulan ay magkakaroon ng malaking epekto sa mga tauhan at sa takbo ng kwento. Ang kasukdulan ay hindi lamang isang eksena ng aksyon o drama. Ito ay isang sandali ng pagbabago. Ang mga tauhan ay maaaring magtagumpay o mabigo, ngunit sila ay palaging nagbabago dahil sa kasukdulan. Ang kasukdulan ay nagbibigay ng pagkakataon sa mga mambabasa na makaramdam ng matinding emosyon. Sila ay maaaring matakot, magalit, malungkot, o masaya, depende sa mga pangyayari. Ang kasukdulan ay nagpapakita ng kahalagahan ng mga tema ng kwento. Ang mga aral na nais iparating ng manunulat ay madalas na nagiging malinaw sa kasukdulan. Ang kasukdulan ay nag-iiwan ng pangmatagalang epekto sa mga mambabasa. Ito ang sandali na tandaan nila pagkatapos nilang mabasa ang kwento. Sa kabuuan, ang kasukdulan ay isang mahalagang elemento ng kwento. Ito ang pinakamataas na punto ng tensyon at pagbabago. Ang masusing pag-unawa sa kasukdulan ay nagbibigay ng mas malalim na pag-unawa sa kwento at sa mga aral na nais nitong iparating.

Wakas

Ang wakas ay ang katapusan ng kwento. Ito ang bahagi kung saan ang mga loose ends ay natatapos at ang aral ng kwento ay malinaw. Ang wakas ay maaaring masaya, malungkot, o bukas, depende sa layunin ng may-akda. Ang wakas ay ang huling bahagi ng kwento. Ito ang sandali kung saan ang mga pangyayari ay nalulutas at ang aral ng kwento ay ipinapakita. Ang wakas ay maaaring magkaroon ng iba't ibang anyo, depende sa kwento at sa layunin ng manunulat. Ang isang masayang wakas ay kung saan ang mga tauhan ay nagtagumpay sa kanilang mga hamon at nakamit ang kanilang mga layunin. Ito ay nagbibigay ng pag-asa at inspirasyon sa mga mambabasa. Ang isang malungkot na wakas ay kung saan ang mga tauhan ay nabigo sa kanilang mga pagsisikap at nakaranas ng pagkawala o trahedya. Ito ay maaaring magbigay ng isang realistikong pagtingin sa buhay at sa mga pagsubok na kinakaharap natin. Ang isang bukas na wakas ay kung saan ang kwento ay hindi nagtatapos sa isang tiyak na resolusyon. Ito ay nagbibigay sa mga mambabasa ng pagkakataon na mag-isip tungkol sa kinabukasan ng mga tauhan at sa kahulugan ng kwento. Ang wakas ay mahalaga sa pagbibigay ng kapanatagan sa mga mambabasa. Ito ay nagpapakita kung paano ang mga pangyayari sa kwento ay nagbunga ng isang konklusyon. Ang wakas ay nagpapakita rin ng epekto ng mga aksyon at desisyon ng mga tauhan. Ito ay nagpapakita kung paano ang ating mga pagpili ay maaaring humantong sa iba't ibang kinalabasan. Ang wakas ay nagbibigay ng pagkakataon sa mga mambabasa na magmuni-muni sa mga tema ng kwento. Ang mga aral na nais iparating ng manunulat ay madalas na nagiging malinaw sa wakas. Sa kabuuan, ang wakas ay isang mahalagang elemento ng kwento. Ito ang katapusan ng paglalakbay ng mga tauhan. Ang masusing pag-unawa sa wakas ay nagbibigay ng mas malalim na pag-unawa sa kwento at sa mga aral na nais nitong iparating.

Suliranin

Ang suliranin ay ang pangunahing problema o isyu na kinakaharap ng mga tauhan sa kwento. Ang pagtukoy sa suliranin ay mahalaga sa pag-unawa sa kwento. Ang suliranin ay ang pangunahing hamon o problema na kinakaharap ng mga tauhan sa kwento. Ito ang elemento na nagtutulak sa mga tauhan na kumilos at magdesisyon. Ang paglutas ng suliranin ay ang pangunahing layunin ng kwento. Ang suliranin ay maaaring maging panloob o panlabas. Ang panloob na suliranin ay nagmumula sa loob ng tauhan. Ito ay maaaring isang pag-aalinlangan, isang takot, o isang moral na dilemma. Ang panlabas na suliranin ay nagmumula sa labas ng tauhan. Ito ay maaaring isang laban sa ibang tao, isang kalamidad, o isang panlipunang isyu. Ang suliranin ay nagbibigay ng intriga at tensyon sa kwento. Ito ang nagpapaganyak sa mga mambabasa na ipagpatuloy ang pagbabasa upang malaman kung paano lulutasin ng mga tauhan ang kanilang mga problema. Ang suliranin ay nagpapakita ng mga tema ng kwento. Ang mga isyu na kinakaharap ng mga tauhan ay maaaring sumalamin sa mga isyu sa tunay na buhay. Ang suliranin ay nagbibigay ng pagkakataon sa mga tauhan na lumago at magbago. Sa pamamagitan ng pagharap sa kanilang mga problema, ang mga tauhan ay maaaring matuto tungkol sa kanilang sarili at sa mundo sa kanilang paligid. Sa kabuuan, ang suliranin ay isang mahalagang elemento ng kwento. Ito ang hamon na kinakaharap ng mga tauhan. Ang masusing pag-unawa sa suliranin ay nagbibigay ng mas malalim na pag-unawa sa kwento at sa mga aral na nais nitong iparating.

Sa konklusyon, ang kwentong "Ang Ama" ay isang mayamang akda na nagpapakita ng mga realidad ng buhay, lalo na sa konteksto ng pamilyang Pilipino. Sa pamamagitan ng pagsusuri sa simula, gitna, wakas, mga tauhan, tunggalian, kakalasan, tagpuan, kasukdulan, at suliranin, mas mauunawaan natin ang lalim ng kwento at ang mga aral na nais nitong iparating. Ang kwento ay isang paalala ng kahalagahan ng pamilya, ang pagharap sa mga pagsubok, at ang kapangyarihan ng pagmamahalan. Ang pag-unawa sa iba't ibang elemento ng kwento ay sususi sa pag-unawa sa kabuuang mensahe ng kwento.